هرچيز كه حقى از مردم در آن باشد، درحيطه حق الناس قرار مى‏گيرد. تاكيد اسلام بر رعايت حق الناس آنچنان موكد است كه مى‏گويد آنگاه كه انسان از گناهان پيشين خود به درگاه الهى توبه مى‏كند، تا زمانى كه حقوق ضايع كرده مردم را ادا نكند، توبه‏اش پذيرفته نخواهد بود. يعنى خدا حق خود را در كوتاهى‏ها و تقصيرها و اهمال‏ها در شرايطى كه نشانه‏هاى ندامت واقعى در فرد مسلمان آشكار شود، مى‏بخشد. اما حق مردم را در هيچ شرايطى نه.


آنانكه با پايمال كردن حقوق مردم (به انحاء مختلف) به ثروت و مكنتى رسيده‏اند آنانكه كه مستقيم و غيرمستقيم به حقوق ديگران تجاوز مى‏كنند و از اين راه درآمدهايى بدست مى‏آورند و زندگيشان را اداره مى‏كنند، بايد بدانند كه چوب پايمال كردن حق‏الناس را هم دراين دنيا و هم در روز بازپسين به سختى خواهند خورد و هيچ توجيه و دليل تراشى دراين مقوله كارساز نيست.

حق الناس، چونان اخگرى سرخ و سوزان است كه بر دستان هركس قرار گيرد، تا مغز استخوان را مى‏سوزاند، اما گاه فاصله زمانى پايمال كردن حق ديگران تا درك اين سوزش، فاصله‏اى طولانى است. خيلى‏ها را در اطرافمان مى‏شناسيم كه زندگى شيرين و مرفهى را براى خود وخانواده‏اشان فراهم كرده‏اند، اما ناگهان در اوج لذت‏هاى دنيايى، بلايى سخت بر آنها نازل مى‏شود. عزيزشان سرطان مى‏گيرد، جوانشان به مرگى ناگهانى پرپر مى‏شود، ثرورتشان بناگهان بر باد مى‏رود، كانون وفاى خانوادگى‏شان لكه‏دار مى‏شود و... آنان انگشت حيرت به دهان مى‏گزند كه اين بلا از كجا برآنها نازل شد. اينطور مواقع- غير ازمواردى كه به امتحان الهى از مؤمن برمى‏گردد و حيطه‏اى كاملاً متفاوت است- بايد در جستجوى ظلم به مسلمانى يا مسلمانانى در روابط گذشته برآمد و ردپاى اين ظلم را در زندگى سرپرست خانوار جستجو كرد.

ايمان ما به ما مى‏گويد، آنكه حق الناس را پايمال مى‏كند، هيچ راه فرارى ندارد.

انسانى كه اشرف مخلوقات ناميده شده و جهان با تمام امكانات، نعمات و مواهب براى وى و در خدمت او است در هر وضع و موقعيت و صرف نظر از جنس، نژاد، رنگ، خصوصيات موروثى و اجتماعى، مشخصات اخلاقى و عقيدتى، موجودى است آزاد و برخوردار از يك سلسله حقوق و بايد در تمام جوامع با هر نوع حكومت و تحت هر سليقه و برداشت بتواند از همه اين حقوق و آزاديها بطور كامل برخوردار شود و تا زمانيكه در راستاى حق و قانون و در غير جهت صدمه زدن به اجتماع و افراد ديگر حركت كند هيچكس نبايد در راه او مانعى ايجاد كند و به مقام والاى انسانيت او لطمه وارد آورد. اما هر گاه انسان از اين حقوق و آزاديهاي خداداد سوءاستفاده كند و يا ديگران را از تمامى يا برخى از اين حقوق و آزاديها محروم سازد نه تنها زندگي اندوهباري پيدا خواهد كرد و با انواع مشكلات و مصائب روبرو خواهد شد بلكه از زندگى ديگران نيز سلب آسايش خواهد نمود و باعث دردسر و گرفتارى براى آنان خواهد شد.

هر فردى با توجه به حقوق طبيعى و الهى كه خداوند دراختيار او قرار داده بايد سعى كند كه هم از حقوق خود صيانت و حفاظت بعمل آورد و هم با رعايت همه مصالح فرد و جامعه در راه اعتلاى يك جامعه انسانى و ايده‏آل گام بردارد.

بديهى است تحقق جامعه‏اى مترقى، ايده‏آل و مدينه‏اى فاضله آرزوى هر كسى است. رسيدن به چنين جامعه‏اى چندان دور از انتظار نيست بشرط آنكه هر كس به سهم خود تلاش كند به حقوق و آزادى‏هاى ديگران احترام بگذارد و با قاطعيت جلوى انحرافات و ناهنجاريهاى اجتماعى بايستد
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: